I learned this very fine song from none other than Bernd Gerken, of course who also sang it in the Idle Fellows. It's a longish dirge of a young lady deserted by her lover and is despairing of the future and thinks that suicide is her only way out. There is some delightful alliteration in "... Schimp un Schann un Sünn" as well as ".. flink un frank" or "...blink un blank".
Surfer Anja Meyfarth wrote in December, 2001 that the song was written by Klaus Groth, thanks a million Anja!

1. "Wat weenst du di de Ogen ut? Segg an, wat deiht di weh?
    Is Vader krank, is Moder krank? Is Broder ut to See?"

2. "Och nee, mit Vader hett' keen Not, un Moder spinnt dat Flass.
    Doch weert em beter , weer he dot un ünnert gröne Gras

3. Ja beter leeg he kold un still all ünnern Liekensteen.
    De Wind is luud, de See is wild un ik mutt ween'n un ween'n.

4. Un gung de See ok noch so kruus un noch so arg to Kehr
    All männi Schipper keem to Hus, de lang vergeten weer."

5. "So ween di nich de Ogen blank un wisch di man de Tran'n.
    En junge Blot, en neje Plank, de ward nich ünnergahn."

6. "Un leeg he inne deepe See, dat weer em woll to günn'.
    Dar hör he nix von Angst und Weh un Schimp un Schann un Sünn.

7. Dar keem Soldaten blink un blank, de weern so smuck to sehn.
    Dar gung'n Solaten flink und frank, dar fung ik an to ween'n.

8. Un ween mi noch de Ogen ut un bün so hartsbedrövt.
    He weer so jung, he weer so gut, ik har em allens glövt.

9. He weer so jung, he weer so slank, he sä, he keem so bald.
    Nu hör ik all de Weeken lang, wa Loof un Blaeder fallt.

10. Un kumt he nu un nimmermehr, wo schall ik eenmal hen?
    So fall ik as dat Loof na Eer, vör Schimp un Schann un Sünn."