1. |
Et wassen twee Künnigskinner De hadden enanner so leef, De kunnen tosamen nich kamen Dat Water was veel to deep (x2) | 4. |
"O Fisker, leevste Fisker! Je könnt verdenen groot Lohn Settet jue Nettkes to Water, Fisket mi mi den Künnigssohn!." (x2) |
2. |
"Leev Herte, kannst du nich swemmen? Leev Hert, so swemme to mi! Ik will di Kertes upsteken Un de söllt löchten to di." (x2) | 5. |
He sette sien Nettkes to Water, De lootkes sünken to Grund, He fiskde un fiskde so lange, De Künnigssohn wurde sien Fund. (x2) |
3. |
"Dat hoorde ne falske Nunne Up ehre Slaapkammer, o weh Se de di Kertes utdömpen, Leev Heerte bleev in de See." (x2) | 6. |
Se nahm in ehre blanken Armen, Den Künnigssohn, o weh! Se sprüng met in de Wellen, "O Vader un Moder, ade!." (x2) |